2012 yılında son kez Türkiye Şampiyonlarında yarışıp milli takıma girdikten sonra yarışmaları bırakmıştım.27 yaşında yarışmaları bırakmak gerçekten çok mantıklı bir hareket değil ama artık yetmişti ,hem kişisel tatmine ulaşmıştım hem koşullar artık çekilmez haldeydi hemde dünyada birşey yapmanın imkansızlığı her sene daha da çok beni eziyordu ve Türkiye de çok güzel yerler-kayalar vardı...vs..vs..vs .. daha da kötülemek istemiyorum.. her neyse ..yarışmalara tekrar dönmek için 2 beklentim vardı ; ya gerçekten tam destek veren ,güzel bir kulüp yada yarışmaların mükemmelleşmesi ve çok çekiçi, özendirici olması idi ve ne yazık ki 2.si hala olmamış ,ben güzel bir kulüp buldum (Arkas ) ;) ve 3 yıl aradan sonra Malatya 'ya yarışmaya gittik...
Katılım süper ,ortam elektriği gayet ortalama hiç eskiden hatırladığım gibi değil :) herkes ılıman, kavga yok, yarışmacılar, hakemler,yöneticiler yumuşamış, pamuk gibi olmuş herkes :) tabi ki bu iyi birşey...
Benim fikrimce eski sertliğin ve iddialı yarışmacıların olmayışı katılımı çoğaltıp, elektriği gerginliği azaltmış ama ben yinede eski zamanları tercih ederim ,Türkiye'de o dönemde yarışmaktan ve sonuç ne olursa olsun o ortamda yarışmaktan çok mutluyum, kişisel ve tırmanış gelişimi için önemli dönemlerdi, şimdide çok güçlü yarışmacılar var ancak o dönemi hissedemedim, eski bir yarışmada öğrendiğimiz şeyleri,mental savaşları, gerekli antrenmanları, eksik parçaları, yeni rotaları bu dönemde pek göremedim daha çok memuriyet gibi ..çok çalışan hazırlanan insanlar var ama gözlerde ateş yok :) tabi ki her dönem kendi zamanı içinde değerlendirilmeli bakmayın ben sadece eski günleri anıyorum ...
Ben 3 sene ve bir kaza sonunda sadece kendimi denemek,tekrar yarışma heyecanını yaşamak, yarışmacıları görmek,gözlemlemek ve kazadan sonra tırmanışın her yönüne olan açlığımı tekrardan doyurmak için yarışmaya katılıdım...yarışma öncesi yaklaşık 20 gün Datça'da spor rotalar tırmandığımdan pek ciddi hazırlanamadım zaten sanırım hayatımda koyduğum yer şu an için sadece biraz özlemek ve biraz yarışmaya çalışmak .. çok umursamasan sadece takılsan bile biraz heyecanlanıyorsun ki zaten bunu istiyordum ,vücudumu da test etmiş oldum ,cumartesi herşey yolundayken pazar sabahı kalktığımda tüm kırıklarımın tek tek ağrıması halen yarışma için yeterince toparlanamadığımı anlattı bana , finaller de yarışırken artık bitsin diye bekliyordum :) buna rağmen 6. oldum ki bu iyi birşey benim için ama Türkiye için değil! benim yıllar sonra dönüp finale bile kalamam lazım !! çok güçlü yarışmacılar var ve kesinlikle beni geçmeliler, geçin !! ne yazık kı özellikle kadınlar , çok yetenekli çok güçlü birçok kadın tırmanıcı var ama biraz daha zorlamaları gerektiğine eminim yada daha çok yarışma ve daha çok tecrübeye ihtiyaç duyduklarına ...
İzalasyon alanı gayet güzeldi, İnönü Üniversitesi gerçekten özenerek duvarı ve spor kompleksini yapmış, canla başla tırmanan güzel bir öğrenci topluluğu şimdiden var ,gelişim ve yaygınlaşma görmek çok güzel..
Arkas Kulübüne çok teşekkürler ,gerçekten yıllar önce yarışmam gereken koşulları er-geç bana yaşattırdıkları ve kendimi sonunda sporcu gibi hissettirdikleri için..tüm yarışmacıları ,özellikle ilk 3 e girenleri ve daha da özellikle Ozan Atasoy'u hakettiği 2. liği ve takım arkadaşım Fatma Başoğlu'nu 6.lığı için tebrik ediyorum ...
İyi tırmanışlar...
tebrikler zorbey
YanıtlaSil